Objawy kliniczne a lokalizacja uszkodzenia w neurologii

Przeprowadzając diagnostykę pacjenta chcemy dobrać jak najtrafniej nasze badania dodatkowe. Ma to szczególne znaczenie w neurologii, gdzie stosujemy badania często drogie, trudno dostępne (np. PET) lub wymagające dużej dawki promieniowania rentgenowskiego lub użycia środków kontrastowych . Jeśli wiemy, gdzie szukać potencjalnej przyczyny choroby – możemy zastosować badania celowane na określony odcinek układu nerwowego, zamiast robić np. tomografię komputerową całego ciała. Pokazujemy  radiologom miejsce, gdzie należy szukać – a oni będą mogli wizualnie potwierdzić (lub wykluczyć – czyli rozpoznanie z wykluczenia np. w SLA) nasze przypuszczenia.

czyli mając

OBJAW (lub zespół objawów – wywiad, badanie przedmiotowe, badania dodatkowe)  -> PRAWDOPODOBNE MIEJSCE USZKODZENIA UKŁADU NERWOWEGO –>Celowane badania radiologiczne -> obrazowe potwierdzenie lokalizacji uszkodzenia układu nerwowego -> możemy wdrożyć odpowiednie (celowane) leczenie pacjenta (np. dyskopatia C4).

Bardzo trafny opis powiązania objawów neurologicznych z miejscem uszkodzenia układu nerwowego spotkałem w książce “Diagnostyka różnicowa w neurologii” Marco Mumanthaler, Claudio Bassetti, Christof Daetwyler. Elsevier Urban & Partner 2009 r.    str. 1.

Lokalizacja uszkodzenia a objawy kliniczne.

Ogniskowe uszkodzenia układu nerwowego charakteryzuje się grupą objawów klinicznych składających się na określony zespół neurologiczny. Objawy te uwarunkowane są stosunkami anatomicznymi oraz powiązaniami neurofizjologicznymi. Zespół objawów klinicznych pozwala wyciągnąć wnioski dotyczące miejsca uszkodzenia układu nerwowego, natomiast cechy, takie jak tempo narastania dolegliwości, objawy towarzyszące, a także znajomość patofizjologii i symptomatologii poszczególnych chorób, umożliwia ustalenie właściwego rozpoznania oraz etiologii schorzenia.”

 

Post hoc non est propter hoc – oś czasu

“Post hoc non est propter hoc” – czyli “potem (po tym) nie znaczy dlatego”

Zbierając wywiad chorobowy staramy się zachować chronologię zdarzeń. Szukamy związków przyczynowo – skutkowych w rozwoju jednostek chorobowych. Znalezienie przyczyny może pozwolić stale działający czynnik sprawczy i zapobiec dalszemu rozwojowi choroby (np. miedź w kanalizacji, czy choroby zawodowe).

W tym procesie posiłkuję się osią czasu. Właśnie stosowałem ją u chorej z wieloletnim postępującym zanikiem mięśni i porażeniem nerwów kończyn górnych w celu ustalenie, czy jest to stwardnienie zanikowe boczne, czy tej np. zespół ucisku tętnicy rdzeniowej przedniej.

Umieszczam na osi kolejno pojawiające się objawy lub wyniki badań wraz z ich odchyleniami od normy. Analizując później oś czasu stawiam sobie pytania, czy obecne objawy chorobowe  mają swoją przyczynę w zdarzeniach z przeszłości, czy też są od nich niezależne.

Wątpliwości wypisuję pod osią i używam ich do dalszej diagnostyki różnicowej. Bardzo trzeba uważać, aby nie popełnić częstego błędu logicznego rozumowania. Zdarzenia, które pojawiły się później, nie muszą być spowodowane czymś co wydarzyło się wcześniej. Wiedziano o tym już od dawna. Stad łacińska maksyma “post hoc non est propter hoc” . Najlepszym,trochę  dowcipnym  przykładem jest fakt wschodu słońca po pianiu koguta. Słońce nie wstaje dlatego, że zapiał kogut, tylko ptak potrafi wyczuć z wyprzedzeniem wschód słońca i dlatego pieje. W mieście , mimo braku kogutów też wstaje słońce 🙂

2000                           2005                       2010                      2013

—–X———————–X——————–X—————–X————————->

objaw A                          Objaw B                   objaw C                 nasilony objaw C

objaw B                             objaw B

Pytanie:?

1. Czy objaw (rozpoznanie A) jest właściwe ? (np. rozpoznanie przy krwawieniu z odbytu z owrzodzeniami  w odbytnicy jest to colitis ulcerosa (niepotwierdzone hist-pat), a może są to owrzodzenia polekowe w czasie leczenia żylaków odbytu)

2. Czy objaw B jest spowodowany A czy bez związku.

3. Czy objaw C jest niezależny, czy wywołany przyczyną A lub B albo obiema jednocześnie.

4. Czy nasilanie objawów C w 2013 – to naturalny przebieg choroby C, czy ma związek z A, B. itd.

5. Czy objaw B występuje cyklicznie (pora roku, w połączeniu np. z objawem C, po jakichś lekach, w określonych miejscach, czy sytuacjach itd.) (np. trzeciaczka, malaria)

Myślę, że taki sam schemat można zastosować w pracy adwokata, policjanta , biegłych i innych analizach przyczynowo- skutkowych

Uzupełnienie

18-11-2018

Polecam wystąpienie statystyka Janiny Bąk na TEDx Koszalin z 6 lutego 2018 r. nt. znaczenia statystyki w badaniach naukowych pokazujących związki przyczynowo skutkowe 🙂

Ile trzeba zjeść czekolady, żeby dostać Nobla? | Janina Bąk | TEDxKoszalin

Uzupełnienie 28-8-2019

Oś czasu potrafi nam pokazać, kiedy pojawiły się objawy PRODROMALNE,  czy choroba jest ostra, czy przewlekła, czy jest to jej faza pierwotna, środkowa, zaawansowana, czy przebiega z okresami remisji, jak nasilone są poszczególne objawy (zwłaszcza w korelacji z przyjmowanymi lekami, jakie są “skoki wartości objawów) ból, gorączka (np. w malarii)

Oś czasu z nałożonymi różnymi skalami (jakby kilka wykresów z osia czasu, ale wartości bezwzględne poszczególnych objawów mogą się różnić miedzy objawami

Helena Rubinstein – podziwiać, czy współczuć?

Właśnie skończyłem czytanie biografii “Helena Rubinstein – kobieta. która wymyśliła piękno” autorstwa Michele Fitoussi wydana  przez Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA.

Książkę odebrałem z mieszanymi uczuciami. Opisuje ona losy polskiej Żydówki, która przebyła bardzo ciężką drogę od “pucybuta do milionera” budując wielką światową markę kosmetyczną “Helana Rubinstein”. Od zera zbudowała przedsiębiorstwo działające na kilku kontynentach.  Mimo wielu przeszkód – brak pieniędzy, walka z olbrzymią konkurencją, antysemityzm (także – o dziwo – w USA – zakazy zamieszkania w określonych dzielnicach mieszkaniowych, osobne plaże dla Żydów itd. ), dwóch wojen światowych. Zgromadziła olbrzymi majątek, ale niestety nie odbyło się to kosztem życia rodzinnego. Czy była szczęśliwa? Dwóch mężów, brak dobrego kochającego kontaktu z dziećmi. Despotyzm w stosunku do całej bliższej i dalszej rodziny. Wieczne targowanie się i redukcja kosztów. Wspaniały i nowoczesny marketing i kreowanie własnego wizerunku (czasem z drobnymi kłamstewkami). Olbrzymie kontakty towarzyskie, otaczanie się artystami (kupowanie i wystawianie dzieł światowej klasy artystów w salonach firmowych) i dziennikarzami (także za cenę “drobrych” prezentów (np. samochody czy szlachetne kamienie) – – wszystko musi zarobić na firmę.

Brak zaufania dla obcych – obsadzanie rodziny na kierowniczych stanowiskach filii firmy.Manipulowanie pracownikami, utrzymywanie konfliktów między pracownikami – zabezpieczenie przed zmowami i defraudacją majątku Heleny.

Dla mnie zabrakło jednak u tej fenomenalnej kobiety  równowagi między życiem osobistym a pracą zawodową, przekładanie ambicji i pasji zawodowej nad uczuciami do bliskich. To nie do końca jest pełnią szczęścia – “pieniądze szczęścia nie dają, lecz “kufereczek stóweczek daj Boże”.  Dlatego lektura tej książki budzi dla  tej kobiety równocześnie współczucie i podziw dla siły, pracowitości i wytrwałości.

Negocjacje w biznesie wg TVN CNBC

Polecam cykl programów “Blajer mówi biznes” (marzec 2013)na temat negocjacji w biznesie. Część druga z 04..04.13 

08.04.13 i 16.04.13

Ekspertem jest adwokat Marek Kujawa zawodowy negocjator BCC. Bardzo ciekawe wystąpienie

W programie przedstawiono check listę (listę staranności) przydatną w negocjacjach – 10 punktów. Oto ona:

“1. Sporządzić listę kluczowych spraw, które powinny być rozstrzygnięte w negocjacjach.

2. Wybrać z listy kwestie do negocjacji, często nie wszystko da się wynegocjować

3.  Zdefiniować kluczowe interesy, które stanowią podłoże negocjowanych spraw

4.  Zdefiniować limity, czyli punkty odejścia – takie warunki, których na pewno nie zaakceptujemy.

5. Ustalić alternatywy – czyli inne transakcje , które pozwolą zaspokoić nasze potrzeby.

6. Ustalić cele do osiągnięcia, zadajmy sobie pytanie “który rezultat będzie dla nas do przyjęcia , komfortowy”.

Ustalić pakiety wariantów optymistyczne, realistyczne i pesymistyczne

7. Sporządzić listę osób/podmiotów, które są w otoczeniu negocjacji – mogą czegoś od nas oczekiwać bądź próbować wpływać na negocjacje.

(sojusznicy i przeciwnicy – umieścić ich na “boisku piłkarskim” (zawodnicy, trenerzy itd.)

8. Zrozumieć drugą stronę w negocjacjach – jej cele, ważne kwestie, strategie

9. Zaplanować sposób “sprzedawania” naszych pomysłów drugiej stronie oraz punkty otwarcia

10. Zdefiniować oczekiwane przez nas okoliczności negocjacji ” porządek spotkań, osoby uczestniczące, miejsce, czas.  (nigdy przed jedzeniem)

Mapy Google w diagnostyce medycznej

Niedawno diagnozowałem pacjenta z niewyjaśnionymi od wielu lat bólami brzucha oraz młodą pacjentkę z przewlekłym zespołem przewlekłego zmęczenia okolic Tarnowa. Jedna z koncepcji była możliwość wpływu środowiska na objawy pacjenta. Ponieważ

a) pacjent od wielu lat chory stosował ścisła dietę bez mleka

b) pacjentka – stosowała dietę wegetariańską

szukałem możliwości zatrucia metalami ciężkimi – ołów, rtęć i inne. Wówczas pomocna okazała się mapa Google najbliżej okolicy. Tarów azoty

Okazało się, że w pobliżu znajdują się Tarnowskie Zakłady Azotowe. Woda z oczyszczalni znajdującej się w pobliżu zakładów dostarczana jest do Tarnowa. Jaki związek może mieć produkcja azotu z zatruciem metalem ciężkim. Okazuje się, że produktem ubocznym z procesu technologicznego jest rtęć. Czy dostaje się do powietrza i skaża okoliczne pola uprawne (warzywa) lub wody pitnej? Ukazały się artykuły sugerujące takie związki.

http://zbc.ksiaznica.szczecin.pl/Content/16569/Praca+doktorska_Dorota+Kowal.pdf

http://www.wios.tarnow.pl/n1/ftp/2011/miasto_tarnow_2010.pdf

Czy u pacjenta jest to przyczyną bólów brzucha a u pacjentki zespołu przewlekłego zmęczenia? To należy wyjaśnić w testach prowokacyjnych pod katem rtęci w organizmie, dlaczego ten pacjent może mieć bardziej nasilone objawy – bo nie pije mleka, które wiąże metale ciężkie, a pacjentka – stosuje dietę wegetariańska (warzywa z okolic miasta)?

Jak się okazuje geograficzna wizualizacja i nietypowe , nowoczesne metody mogą przyjść z pomocą w diagnostyce medycznej :).

 

Najtrudniejszy pierwszy krok

Pierwszy krok

“Nawet najdłuższa droga zaczyna się od  pierwszego kroku”

Wielu ludzi boi się wykonać ten pierwszy mały krok. Wolą siedzieć, snuć plany, opowiadać o nich – ale nic nie robiąc. Tak jak w piosence „Najtrudniejszy pierwszy krok, za nim innych zrobisz sto” (Lech Konopiński, U. Ścisłowski śpiewa Anna Jantar).

Jednak, gdy  już ruszymy do działania, to siłą bezwładności (niezauważalnie i bez wysiłku) będziemy się poruszać w kierunku naszego celu. Nie zatrzymujmy się, bo ponownie wprawić się w ruch (tj. zaczynać od nowa -po przerwie) jest znacznie trudniej niż poruszać jednostajnym rytmem (wszystko zgodnie z prawami fizyki – najtrudniej zmienić stan spoczynku w ruch).

Największą motywacją do działania  są sukcesy – nawet te najmniejsze. Najłatwiej je osiągnąć realizując małe kroki o krótkim terminie realizacji. Dlatego należy wybierać PIERWSZY NAJMNIEJSZY KROK, a po jego zrealizowaniu znowu następny PIERWSZY NAJMNIEJSZY KROK.  Niepostrzeżenie będziesz robić postępy.
Rusz z miejsca – działaj!!  Nie musisz robić wszystkiego perfekcyjnie -rób najlepiej jak potrafisz  w warunkach jakie masz do dyspozycji. Działaj! Ucz się na błędach! Poprawiaj i .. prosto do celu!  Jak już zaczniesz – nie przestawaj, dopóki nie zrealizujesz tego kroku! Powtarzaj to dalej, aż do osiągnięcia celu.

Realizacja planów z listą To do

DO ZROBIENIA  – TO DO

DARIUSZ MAMCZUR opracowanie wg wskazówek

w Brian Tracy “Zjedz tę żabę”

Kerry Gleeson – “Zrób to od razu – Program osobistej efektywności”

 David Allen – “Sztuka efektywności – skuteczna realizacja zadań – Getting Things Done”

Kees van der Heijden ” Planowanie scenariuszowe w zarządzaniu strategicznym”

LISTA  GŁÓWNA – WSZYSTKIE POMYSŁY (LISTA ŻYCIOWA)  – POTEM JĄ PORZĄDKUJEMY W PLAN I HIERARCHIĘ WAŻNOŚCI

(a) co musi być wykonane, bo inaczej są poważne konsekwencje,

b) co daje największą korzyść,

c) jakie są wąskie gardła,

d) co można delegować by mieć czas na A)

Robi się listę celów (np. X, Y, Z ..)– wybiera się najważniejsze cele (np. X, Y) ->potem listę wszystkich zadań do wykonania w obrębie danego celu -> następnie układa się  strategię i -> plan działania (PLANUJ OD KOŃCA (CZYLI MASZ JUŻ OSIĄGNIĘTY CEL W OKREŚLONYM TERMINIE -POTEM CO I DO KIEDY MUSIAŁEŚ ZROBIĆ WCZEŚNIEJ (lub np. opracowujesz portal – maj już gotową aplikację, która się składa z określonych elementów – co i kiedy trzeba zrobić wcześniej i do kiedy itd.)-> twórz projekty. Dla każdego projektu zawsze wyznacz NAJBLIŻSZE (NASTĘPNE) ZADANIE DO REALIZACJI -> a  działania uwzględnia się w harmonogramie wieloletnim, rocznym,miesięcznym i tygodniowym i dziennym wg hierarchii ważności) zawsze rezerwa min 20% czasu więcej na pojawiające się zadania pilne niespodziewane ( można stosować metodę łańcucha krytycznego, bloki zadań-agendy-np. w mieście, przy komputerze). tzn jeżeli możesz coś wykonać w ciągu DWÓCH (2) MINUT – ZRÓB TO OD RAZU. (stosuję osobiście – polecam). Wykonuj czasochłonne lub proste zadania równocześnie (równolegle) i w określonym miejscu – agendzie  (np. pisanie tekstu i ściąganie dużego pliku na komputer lub w jednym miejscu.  Zadanie TYPU A realizować natychmiast i nie przestawać, aż się nie skończy).

 

Realizacja celów Mapa TO DO

 

CEL X

  • LISTA ZADAŃ DLA CELU X + PLAN REALIZACJI (zagadnienia kluczowe i wąskie gardła + czynniki ryzyka z awaryjnym planem)

Lista dla celu X

Z mapy myśli

1. Zadanie 1X

2.Zadanie 2X

 

 

PLAN DLA CELU X

Plan – zadanie Terminrealizacji Wymagane dodatkowe środki, umiejętności Kluczowe – kamień milowy Wąskie gardło Czynniki ryzyka – co robić awaryjnie

 

CEL Y

  • ** LISTA ZADAŃ DLA CELU Y (zagadnienia kluczowe i wąskie gardła)

 

Lista dla celu Y

1. Zadanie 1Y

2.Zadanie 2Y

 

 

PLAN DLA CELU Y

Plan – zadanie Terminrealizacji Wymagane dodatkowe środki, umiejętności Kluczowe – kamień milowy Wąskie gardło Czynniki ryzyka – co robić awaryjnie

 

 

 

II.                LISTA ROCZNA rok 2013

ZADANIE PRIORYTET TERMIN wykonania Inne
  1. LISTA MIESIĘCZNA  Miesiąc 02.2013
ZADANIE PRIORYTET TERMIN wykonania Inne
  1. LISTA TYGODNIOWA Daty od …. Do ….

 

ZADANIE PRIORYTET TERMIN wykonania Inne

 

  1. LISTA DZIENNA
ZADANIE GODZINA wykonania PRIORYTET (A, B, C, D, E) Blok zadań(dom, miasto, gabinet)

 

Opis („Zjedz tę żabę” B. Tracy) – sprawy najtrudniejsze i najważniejsze od razu i do końca

A- Musi (być wykonane, bo w przeciwnym razie narazimy się na poważne konsekwencje)

B-Powinno (być wykonane – nie pociąga poważnych konsekwencji)

C-Przyjemne (przyjemnie byłoby wykonać, ale zaniechanie nie grozi żadnymi konsekwencjami – np. telefon do przyjaciela, pogawędka przy kawie)

D- (delegować) Zlecić (coś co można zlecić drugiej osobie – cokolwiek mogą wykonać inni, należy przekazać im do realizacji, tak , abyś miał więcej czasu na zamierzenia rangi A, które tylko ty jesteś w stanie doprowadzić do  skutku).

E. Bagatelne – można zrezygnować (bez najmniejszej szkody można z nich zrezygnować)

 

Zjedz tę żabę – B. Tracy

Książka Brian Tracy -“Zjedz tę żabę” – MT Biznes Sp. z o.o.

Czyli “21 metod podnoszenia wydajności w pracy i zwalczaniu skłonności do zwlekania

Jest to kolejna książka tego autora , którą polecam. Wprawdzie niektóre porady powtarzają się w kolejnych utworach, jednak można je potraktować jako przypomnienie już zdobytej wiedzy.

Na jej podstawie stworzyłem diagram i mapę myśli do “kreowania listy DO ZROBIENIA – TO DO”

Żaba symbolizuje najmniej przyjemne zadanie do realizacji, jest ono jednak najważniejsze (priorytetowe) dla realizacji długoterminowych celów. Trzeba od razu i szybko “zjeść tę żabę”, czyli zacząć od najtrudniejszego zadania, by najszybciej przybliżyć się do naszego celu.

Wizualizacja w działania w tym przypadku sprowadza się do myślenia z ołówkiem w ręku. Trzeba przelać swoje myśli na papier. Autor podaje 7 kroków do skutecznego zrealizowania celów.

1. Krok pierwszy – Sprecyzuj czego chcesz – wg Stephena Coveya “Zanim zaczniesz się wspinać po drabinie sukcesu upewnij się, że jest wsparta o właściwy budynek.

2. Krok drugi -” Zanotuj to. Myśl z ołówkiem w ręku. Zapisując cel nadajesz mu namacalny kształt. Tworzysz coś co łatwo zobaczyć. Niezapisany cel stanowi jedynie życzenie lub marzenie. Bywa przyczyna wielu błędów.Wywołuje mętlik, wprawia w roztargnienie, powoduje zbędną stratę energii.

3. Krok trzeci: Wyznacz końcowy termin osiągnięcia celu. Inaczej pilna sprawa przestanie naglić.

4. Krok czwarty: Sporządź listę czynności koniecznych do osiągnięcia celu.

5. Krok piąty: Nadaj liście formę planu. Opracuj ją zgodnie z priorytetami i wydziel kolejne partie czynności, ustalając ich hierarchię. …sporządź na kartce plan graficzny….

6. Krok szósty: Zacznij natychmiast działać zgodnie z planem. Zrób coś. Cokolwiek

7. Krok siódmy. Rozłóż prace tak, aby codziennie robić coś, co zbliży cię do głównego celu

Wg autora “21 sposobów , które pozwolą zwalczyć skłonności do odwlekania spraw, pomogą pracować szybciej i lepiej” to:

1. Ustal dokładnie czego chcesz

2. Planuj każdy dzień z wyprzedzeniem

3. Stosuj zasadę 80/20 gdzie się da : 20 procent twoich poczynań generuje 80 procent osiągnięć.

4. Zastanów się nad konsekwencjami. : twoje najistotniejsze zamierzenia lub działania to te, które mogą mieć największe negatywne lub pozytywne konsekwencje dla twojego życia lub pracy.

5. Zwlekanie kontrolowane: Ponieważ nie jesteś w stanie zrobić wszystkiego, musisz opanować sztukę świadomego zwlekania z wykonaniem zadań, które nie mają dla ciebie dużej wagi, abyś miał dość dużo czasu na zajęcie się zadaniami ważnymi.

6. Nieustannie stosuj metodę ABCD. Zanim sporządzisz listę zadań , poświęć kilka minut na uporządkowanie ich według wagi i terminu wykonania. Wówczas na pewno będziesz pracować nad najważniejszym zadaniem.

(najpierw A- sprawy pilne i ważne i D – co można delegować) by skupić się na B – ważnych ale nie pilnych i mieć czas na C -przyjemne)

7. Koncentruj się na zagadnieniach kluczowych.

8. Prawo trzech zadań: Zidentyfikuj trzy rzeczy, które robisz w pracy i które odpowiadają za 90procent twojego wkładu w osiągnięcia firmy. Skoncentruj się na wykonywaniu tych zadań, zanim zabierzesz się za coś innego

9. Dobrze się przygotuj zanim rozpoczniesz. Właściwe przygotowanie do pracy zapobiega złemu jej wykonaniu.

10. Krok po kroku, czyli od beczki do beczki: Im lepiej będziesz sobie radzić ze swoimi głównymi zadaniami, tym szybciej potrafisz dotrzeć do meritum sprawy i zakończyć pracę.

11. Podwyższaj swoje kwalifikacje.

12. Okaż swoje szczególne zdolności. Ustal swoje mocne i słabe strony, sprawdź w czym mógłbyś być dobry.

13. Rozpoznaj swoje główne ograniczenia: Określ swoje słabe punkty i wąskie gardła w wykonywanej pracy… To one decydują o tempie, w jakim dążysz do najważniejszych celów. Nie żałuj więc czasu, aby je usunąć.

14. Zmobilizuj się.

15. Maksymalne wykorzystanie energii: Określ pory szczytu swoich możliwości fizycznych i umysłowych w ciągu dnia, aby uwzględnić je w planowaniu najważniejszych i najtrudniejszych zadań.

16.  Zmuś się do działania. … Koncentruj się raczej na szukaniu rozwiązań niż na samym problemie.

17. Nie daj się uzależnić technice.

18. Plasterki salami i ser szwajcarski: dziel duże, złożone zadania na cząstki, a potem rozpocznij pracę od jednej z nich.

19. Strategia wydzielania czasu: Organizuj swoje dni w duże bloki czasu. Dzięki temu będziesz mógł koncentrować się przez dłuższy czas na najważniejszych zadaniach.

20. Stan wyższej konieczności. Opanuj nawyk szybkiego działania w sprawach pierwszorzędnej wagi.

21. Każde zadanie traktuj indywidualnie. Ustal jasne priorytety, bez zwłoki przystąp do do pracy nad najważniejszym zadaniem i nie przerywaj, dopóki go ni ukończysz”.!!!!

 

 

 

 

 

 

 

Zygmunt Solorz-Żak a wizualizacja

Właśnie przeczytałem wywiad Jadwigi Sztabińskiej i Katarzyny Kozłowskiej z przewodniczącym rady nadzorczej Telewizji Polsat oraz prezesem zarządu Polkomtelu Zygmuntem Solorz-Żak.

Artykuł pt. “Na świetnym wykształceniu nie zbuduje się biznesu” ukazał się w numerze 13 z 2013 w dniu 18.01.2013  w Dzienniku Gazeta Prawna str. A20-A21.

1. Wizualizacja

Obecnie pan prezes pasjonuje się wykorzystaniem smartfonów w życiu codziennym – np. zdalne sterowanie wyposażeniem domu – inteligentny dom).

Zaciekawiły mnie informacje, jak pan Solorz kreuje wizjonerskie strategie w swojej firmie.(jedną z nich było połączenie mediów z telekomunikacją). Okazuje się, że wykorzystuje on także wizualizację myśli.

Okazuje się, że wizje strategiczne biznesmen ma “w głowie”, natomiast do analiz i pracy grupowej wykorzystuje tablice magnetyczne z prezentacjami. Oto fragment wywiadu:

“Co to za rozpiski na tablicy magnetycznej w pana gabinecie?”

Odpowiedź: “To są standardowe notatki, które robimy podczas spotkań. Taka skrócona analiza różnych pomysłów”

Pytanie: “Jak panu coś świta w głowie to musi pan to zobaczyć?”

Odpowiedź: ” Tak, lubię zobaczyć całość. Zawsze jest przygotowana prezentacja dla mnie, proszę, żeby najważniejsze rzeczy były zawarte na jednej stronie. Chcę jak najwięcej objąć wzrokiem, zobaczyć konkrety, np. porównanie wyników rok do roku czy miesiąca do miesiąca.”

Podsumowując – tablica magnetyczna z podsumowaniem analiz  na jednej stronie – tak, aby całość  objąć wzrokiem i możliwość grupowego przedyskutowania  problemów. Być może dzięki niej zdiagnozowano największe problemy Polkomtelu – zbyt wysokie koszty, przewlekłość podejmowania decyzji (zwolniono 50% dyrektorów – uproszczono hierarchię korporacji)

2. Wykształcenie a biznes

Na pytanie “A wykształcenie w biznesie jest potrzebne?” rozmówca odpowiada ” Ja kieruję się przede wszystkim intuicją. Nauka jest oczywiście potrzebna, wiele daje. Kiedy się czegoś nauczymy, zdobytą wiedzę zawsze możemy wykorzystać w biznesie. Ale biznes nie polega tylko na tym”. Pytanie: “A na czym?”, Odpowiedź: ” Z doświadczenia mogę powiedzieć ,  że musi być przede wszystkim pomysł, a do tego trochę intuicji, szczęścia czy nawet trochę kontaktów. Na samym świetnym wykształceniu nie zbudujemy biznesu”

Moim zdaniem pan prezes nie do końca docenia swoje pozaakademickie wykształcenie biznesowe zdobyte “w walce” podczas prowadzenia własnych firm. To one tworzą bagaż doświadczeń , które pozwala działać intuicyjnie i według zakorzenionych w podświadomości algorytmów. Zjawisko to często uświadamiam sobie jako lekarz. Często podejmuję podświadome decyzje w mgnieniu oka podczas leczenia pacjentów. Mimo, że czasem dla postronnego obserwatora są to mało istotne szczegóły. Dopiero po wykonaniu badań i podczas spokojnej analizy przypominają się podobne przypadki chorobowe moich wcześniejszych pacjentów, drobne sygnały np. zawroty głowy podczas głębokiego oddychania u chorego z infekcją dróg oddechowych i śródmiąższowym zapaleniem płuc, niejasne bóle np. nadbrzusza czy palca u nogi poprzedzające zawał mięśnia sercowego. To składa się na intuicję – tak jak pediatra intuicyjnie wie kiedy dziecku pogorszy się stan zdrowia, ale nie będzie miał takiej intuicji do osoby starszej wkrótce wystąpi udar mózgu.

intuicja= wiedza+doświadczenie+analiza [w tym wizualna] +szybkie podejmowanie przemyślanych decyzji i wdrażanie ich w życie

3. Dzisiaj miałem rozmowę z pacjentem, który aktualnie jest bez pracy a wcześniej prowadził własną działalność gospodarczą. Zachęcałem go do powrotu do prowadzenia własnej firmy. Uważam, że pan ten ma tak dużą przewagę nad przeciętnym obywatelem. Jest nim nabyta przez lata wiedza i intuicja w prowadzeniu biznesu. Sądzę , że ma on znacznie większe szanse na ponowne poprowadzenie własnego biznesu – jest do niego mentalnie i intuicyjnie przygotowany. Powodzenia!